سندیکای بیمه گران ایران؛ واقعیتی در حدکاریکاتور یک تشکل صنفی
علی اعظم محمدبیگی
در ماجرای ناتوانی شرکت بیمه توسعه در پرداخت خسارت زیان دیدگان در بیمه نامه های شخص ثالث این شرکت،انتظار می رفت که سندیکای بیمه گران ایران،برای حفظ اعتبار دیگر شرکت های بیمه (یا همان اعضای سندیکا) وارد عمل شود.آخر،کدام فعال صنعت بیمه می تواند انکار کند که عملکرد شرکت بیمه توسعه، نقش بدی از این صنعت در ذهن ایرانیان آگاه از این ماجرا پدید آورده است.ماجرای ناتوانی مالی شرکت بیمه توسعه،یک تهدید بود که یک تشکل صنفی زنده و موثر می توانست آن را به یک فرصت تبدیل کند.منظور من این است که سندیکای بیمه گران ایران با فراخواندن اعضا به مشارکت در تصفیه بدهی شرکت بیمه توسعه به زیاندیدگان و اعلام عمومی این تصمیم ،به هزاران بیمه گذار این شرکت و میلیون ها بیمه گذار دیگر این پیام را منتقل می کرد که در صنعت بیمه ایران ،ورشکستگی شرکت بیمه معنا ندارد . به عبارت دیگر،حتی اگر عضوی از این تشکل صنفی به علتی مانند ضعف بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران در نظارت بر فعالیت آن عضو، از پس ایفای تعهدات خود بر نیاید دیگر اعضا او را کمک می کنند تا برای حفظ اعتباربیمه گران، این تعهدات را عملی کند.اما بنابر شواهد موجود، سندیکای بیمه گران ایران کمتر توانسته در نقش یک تشکل صنفی موثر ظاهر شود.بررسی عوامل ناتوانی سندیکا در انجام وظایف صنفی،بماند برای یک فرصت دیگر،اما دست کم می توان ادعا کرد که مدیریت اجرایی سندیکا بر اساس اصول فعالیت حرفه ای انتخاب نشده است تا بتواند عملکرد حرفه ای داشته باشد. یک شاهد این ادعا اینکه دبیر کل سندیکا،شخصی است غیرمتخصص در فعالیت بیمه گری( و البته،به اقتضای شغل اصلی خود، شخصی است پرمشغله).آگاهان می دانند که انتخاب دبیر کل فعلی سندیکا به ملاحظه وزن سیاسی او انجام شده است نه توانایی فنی مورد انتظار از دارنده چنین سمتی .به این ترتیب،در ماجرای شرکت بیمه توسعه جای تعجب ندارد که سندیکای بیمه گران ایران،منفعل و تماشاچی ماجرا بوده باشد.با این وصف،بی جانیست اگر ادعاکنیم که این سندیکا،واقعیتی در حد کاریکاتور یک تشکل صنفی است.
از مجموعه مقالات ارسالی اعضای سایت
آموزش تخصصی بیمه عمر "متن"
اولین نفری باشید که نظرش را ثبت می کند